Auteur archief:Nuri Baljé

Ik heb dit weekend een interessant filmpje gekeken. Het was een heel kort filmpje met een waardevolle boodschap (vond ik). Van Berthold Gunster van Omdenken. Ik vind dit concept erg boeiend. “Omdenken is een manier van denken en doen, waarbij je kijkt naar de werkelijkheid zoals die is en onderzoekt wat je daarmee zou kunnen.Meer lezen over “Ik ga stoppen met vergelijken”

In november 2018 ben ik gevraagd door mijn neuroloog of ik wilde deelnemen aan zijn patiënt-college. Dit was de eerste keer dat ik mijn bewegingsstoornis zo bewust liet zien. Je ziet het vaak genoeg hoor, vaak als ik gewoon beweeg, maar hier gaat dan geen bewuste keuze aan vooraf. Maar tijdens dat patiënt-college dus wel.Meer lezen over “De kracht van kwetsbaarheid”

Ik krijg wel is de vraag of mijn aandoening progressief is. Ik zeg dan “ja”, omdat dat woord nu eenmaal in de definitie van mijn aandoening staat. Toch vind ik deze toevoeging eigenlijk een beetje gek. Want is het leven sowieso niet progressief? Is het enige wat we allemaal niet zeker weten hoe het nuMeer lezen over “Vooruitgang of achteruitgang?”

Vroeger liep ik wel eens hard, zonder wielen. Nu loop ik ook wel eens hard, met wielen. Ondanks een verandering van outfit voelt het nog allemaal hetzelfde. Wat nu wel anders voelt is het belang van rust. Rust is ook ingebouwd in mijn hardloopprogramma. In mijn studententijd was dat ook zo. Ik was er toenMeer lezen over “Rust nader bekeken”

Ik vind hardlopen soms wel lastig. En dat ligt eigenlijk niet aan het fysieke aspect. Oké m’n spieren moeten soms best wel aan de bak, maar hoe gaaf is het dat ze het aankunnen! Dat lastige stuk zit vooral in het mentale. Wat dit weekend best wel een gevecht was. ‘Ik heb niet zoveel zin,Meer lezen over “Overtuigingen”

Sinds afgelopen zomer heb ik een Alinker. Als je mijn foto’s op Instagram en Facebook hebt gezien, zal het je niet ontgaan zijn hoe blij ik hier mee ben. Als ik op mijn Alinker zit, voelt het net alsof ik nieuwe benen heb gekregen. Er gaan weer deuren voor me open die ik niet zagMeer lezen over “Het schoolplein”

Een paar jaar geleden, vlak voor het tijdperk kinderen en net na het horen over de ataxie, was ik met mijn vader baantjes aan het trekken in het zwembad. We kregen het over de diagnose. Mijn vader zei dat hij hoopte dat mijn fysieke staat nog lang zou blijven hoe die is. Een begrijpelijke wens.Meer lezen over “Mijn balans”

Er is heel veel veranderd en ook weer niet sinds de vorige keer dat ik ging hardlopen. Afgelopen dinsdag had ik mijn eerste officiële training ingepland. Net als in mijn studententijd had ik nu via de app de Vlaamse dame in mijn oor en zij was nog steeds fier op mij. Haar instructies klonken nogMeer lezen over “Het hardlopen weer opnieuw ontdekken”

Tijdens mijn studententijd liep ik af en toe hard. In mijn achterhoofd had ik wel eens het idee om mee te doen met een hardloopwedstrijd maar die gedachte werd eigenlijk altijd vergezeld met ’dat komt wel’. Uitstelgedrag en ik waren goede vrienden toen. Het bleef bij zelf kilometers maken door het Noorderplantsoen. Of niet helemaalMeer lezen over “Hardlopen”