Auteur archief:Nuri Baljé

Ik heb al een tijdje niets geschreven op deze blog. Ik was even ondergronds, als een molletje in winterslaap. Nu ben ik weer bovengronds. Al een poosje. Het is een periode van bijzondere inzichten geweest. Ik heb bijvoorbeeld ontdekt dat Running on Wheels mij niet meer heel lekker past. En ook hoe dankbaar ik mijMeer lezen over “Wat zou liefde doen?”

Soms loop ik wel is op handen en voeten. De eerste keer dat ik dat deed was een paar jaar geleden op yoga-vakantie. Er was een dansoefening die ik graag mee wilde doen. Als ik dit alleen op mijn voeten zou doen, was ik bezig met het in balans blijven, in plaats van met deMeer lezen over “Anders dan anders en toch gewoon”

Elf jaar geleden stond ik op ski’s. Dit deed ik al vanaf mijn jeugd. Vanaf mijn zesde was de wintersport aanwezig. Ik had al vaker bovenaan de piste gestaan. En tot dan toe altijd prima naar beneden gekomen. Maar dat jaar klopte er iets niet. Ik stond bovenaan die berg, en ik wist niet goedMeer lezen over “Skiën, maar dan anders”

De feestdagen staan weer voor de deur en dan hoor je weer vast veel de proost: ‘Op je gezondheid!’. ‘Blijf gezond’ is sowieso iets wat je de laatste tijd veel hoort. Maar ik vraag me dan altijd af wat er daarmee precies bedoeld wordt. Gezondheid, het lijkt zo’n makkelijk begrip, maar is dat het ook?Meer lezen over “Wat is gezondheid?”

Als je de naam ‘Running on Wheels’ hoort zou je kunnen denken dat er een fervent hardloper achter zit. Toch is die naam voor mij zo niet ontstaan. Op één van mijn eerste ritjes op mijn Alinker zag ik mijn benen wel weer erg hard gaan. Iets wat ik eigenlijk niet meer verwacht had ooitMeer lezen over “Hoe hulpmiddelen mij helpen bewegen”

Een paar jaar geleden heb ik mijn focus verlegd van het doel naar de weg. Ik wil niet meer koste wat kost een doel halen. Ik ben aan het investeren in hoe ik de weg bewandel. Dit proces gaat niet vloeiend en ook niet vlekkeloos. Soms betrap ik me er op dat ik weer alleenMeer lezen over “Stap voor stap”

Vandaag heb in mijn Alinker precies een jaar. Dat vind ik een mooi moment om op terug te kijken. Een mooi moment voor een ode aan mijn knalgele vriend. Ik ga eerst helemaal bij het begin beginnen. Toen ik net mijn diagnose hoorde. Bijna acht jaar geleden. Ergens daarna besloot ik alles los te laten.Meer lezen over “Ode aan mijn Alinker”

Ik heb dit weekend een interessant filmpje gekeken. Het was een heel kort filmpje met een waardevolle boodschap (vond ik). Van Berthold Gunster van Omdenken. Ik vind dit concept erg boeiend. “Omdenken is een manier van denken en doen, waarbij je kijkt naar de werkelijkheid zoals die is en onderzoekt wat je daarmee zou kunnen.Meer lezen over “Ik ga stoppen met vergelijken”

In november 2018 ben ik gevraagd door mijn neuroloog of ik wilde deelnemen aan zijn patiënt-college. Dit was de eerste keer dat ik mijn bewegingsstoornis zo bewust liet zien. Je ziet het vaak genoeg hoor, vaak als ik gewoon beweeg, maar hier gaat dan geen bewuste keuze aan vooraf. Maar tijdens dat patiënt-college dus wel.Meer lezen over “De kracht van kwetsbaarheid”

Ik krijg wel is de vraag of mijn aandoening progressief is. Ik zeg dan “ja”, omdat dat woord nu eenmaal in de definitie van mijn aandoening staat. Toch vind ik deze toevoeging eigenlijk een beetje gek. Want is het leven sowieso niet progressief? Is het enige wat we allemaal niet zeker weten hoe het nuMeer lezen over “Vooruitgang of achteruitgang?”